Самой лучшей считает свою профессию пекарь Докшицкого хлебзавода Наталья Шило
«Чалавек з асаблівага цеста»
Бадай, так можна ахарактарызаваць пекара докшыцкага хлебазавода Наталлю Шыла. Справа ў тым, што каля любой печы, у вясковай хаце ці на вытворчасці, пры рознага роду абсталяванні пажаданымі рысамі хлебапёка лічацца дабрыня, цярплівасць, акуратнасць, павага да хлеба. Інакш за яго выпечку не варта і брацца. Наталля Мікалаеўна, якая ў хлеба-булачным цэху працуе ўжо шаснаццаць гадоў, падаецца, менавіта такая.
– Сапраўды, да справы трэба падыходзіць вельмі спакойна, з добрым настроем і светлымі думкамі, нават калі даводзіцца працаваць з такім вялікім аб’ёмам прадукцыі, як у нас на заводзе, – гаворыць жанчына. – Цеста – вельмі тонкі па сваёй сутнасці “арганізм”. Яго сувязь з чалавекам, мусіць, да гэтай пары навукова не растлумачана, але яна дакладна ёсць. Упэўнена, што працаваць на замесе і выпечцы можа не кожны, дакладней, не ва ўсіх гэта будзе аднолькава добра атрымлівацца.
Гарачы хлеб пекар Наталля Шыла
адпраўляе “на экспедыцыю”.
У рабоце пекара вельмі важная адладжанасць працэсу: мітусні наш цар стала не любіць, а рабіць усё паволі таксама не атрымаецца. За васьмігадзінную змену патрэбна спячы восем партый хлеба – па 144 боханы кожная. Гэта колькасць размяркоўваецца на чатыры камеры: па 36 боханаў у кожнай. Каб выкласці цеста з формаў, памясціць у камеру і запусціць выпечку, адводзіцца тры хвіліны. Навічку ў такі час нізавошта не ўкласціся, а Наталля спраўляецца за дзве з паловай хвіліны. Адпачыць крыху часу няма, бо сваёй чаргі чакаюць яшчэ тосты, батоны, белы хлеб. Гарачыя вырабы, вынятыя з печы, трэба памясціць у скрыні карэтак, адвезці іх у суседні цэх на “экспедыцыю” – ахалоджванне, пасля якога боханы будуць наразацца і ўпакоўвацца. Такім чынам пекар на працягу ўсёй змены знаходзіцца на нагах.
– Стамляюся, вядома, я ж жывы чалавек, – падводзіць вынік гутаркі Наталля Мікалаеўна. – Але ў іншай прафесіі сябе зараз нават не ўяўляю. Мая – самая цёплая, самая духмяная, самая-самая.
