Обработать поездную документацию быстро и точно — задача оператора СТЦ станции Крулевщизна Ирины Шестаковой

Сёння – Дзень чыгуначніка

Прыбываюць і адпраўляюцца пасажырскія цягнікі, сартуюцца грузы, вядуцца манеўровыя работы… Дзейнасць чыгуначнай станцыі не спыняецца ні на хвіліну. Каб усё выконвалася своечасова і хутка, неабходна дакладна апрацоўваць вагонапатокі. Гэтым займаецца станцыйны тэхналагічны цэнтр – важнейшы элемент у рабоце чыгуначнай станцыі. Крыху больш за 30 гадоў аператарам цэнтра апрацоўкі паязной дакументацыі станцыі Круляўшчызна працуе Ірына Шастакова. Штозменна яна правярае і перадае вялікую колькасць перавозачных дакументаў. 

Напэўна, лёсам было наканавана, каб карэнная брэстаўчанка скончыла Віцебскі індустрыяльны тэхнікум і прыехала на адпрацоўку майстрам на цагельны завод у Крулеўшчыну. А калі прадпрыемства закрылася, апынулася на станцыі: тады якраз тут патрэбны былі рабочыя рукі.

Свой першы працоўны дзень Ірына Шастакова добра памятае – 21 красавіка 1992 года:

– Усё навокал было для мяне новае, незнаёмае, але ў той жа час і цікавае, таму хацелася пазнаваць і вучыцца. Ды і не адна я такая была. Нас, маладых, многа тады прыйшло, дык разам і спасцігалі ўсе прафесійныя тонкасці. Часта бегалі “на парк” (усе вагоны, што стаяць на пуцях станцыі. – Рэд.) вагоны апісваць.

Гэта зараз усё ведаеш на памяць, а тады было цяжкавата. Вельмі ўдзячна сваёй першай настаўніцы Ірыне Іванаўне Касцюковіч, якая літаральна за руку вадзіла і паказвала, тлумачыла ўсё: якія вагоны, што абазначае кожная лічба ў іх нумары. Цярпліва на любое пытанне адказвала.

Ірына Шастакова выдае дазвол на выезд вадзіцелю мотавоза Сяргею Ісакаву.

Тады, узгадвае Ірына Аляксандраўна, інфармацыю апрацоўвалі ўручную. Усе натурныя лісты з інфармацыяй пра цягнікі і вагоны, якія складаюцца ў пункце фарміравання поезда і перадаюцца на станцыі па маршруце следавання, былі на папяровых носьбітах. Лічбавізацыя толькі-толькі пачыналася. Спачатку з’явіліся машыны для перадачы інфармацыі, ад работы якіх у памяшканні стаяў пастаянны гул. Потым іх змянілі камп’ютары. Асвойваць новыя праграмы моладзі было прасцей, і тут ужо яна прыходзіла на дапамогу старэйшым калегам.

– Зараз занесеную ў сістэму інфармацыю можа “бачыць” любое аддзяленне чыгункі. І наша задача ў тым, каб яна была дакладная і своечасовая, – расказвае пра тонкасці работы Ірына Шастакова. – За змену апрацоўваем мноства натурных лістоў. У нашай справе не бывае дробязей: неабходна праверыць адпаведнасць пакета з дакументамі па дадзеным цягніку, зверыць наяўнасць і нумары вагонаў у саставе. Трэба быць вельмі ўважлівым і сабраным, бо адказнасць вялікая, памыляцца нельга, між іншым, як і ў любой рабоце на чыгунцы. Малая недакладнасць можа дорага каштаваць. Бывае, што думкі пра работу не пакідаюць і дома.

У 2015 годзе Ірына Шастакова ўзнагароджана нагрудным знакам “За добрасумленную працу на Беларускай чыгунцы” ІІІ ступені.

Увогуле, падзялілася наша гераіня, асабістае жыццё чыгуначнікаў цесна звязана з работай станцыі. Многім, напрыклад, не патрэбны гадзіннік – час вымяраюць па раскладзе руху цягнікоў і, пачуўшы чарговы раз знаёмы гук, беспамылкова называюць гадзіны і хвіліны.

Пасля адказнай і напружанай змены Ірына Шастакова спяшаецца дадому. Прыгожую, утульную сядзібу абуладкавалі разам з мужам. Гаспадыня вельмі любіць кветкі і можа падоўгу займацца імі. Сужэнцы выхавалі годных сына і дачку, зараз цешацца пяццю ўнукамі, якія любяць гасціць у бабулі з дзядулем у аграгарадку.

Ірына Аляксандраўна ўсёй душой прыкіпела да чыгункі, да Крулеўшчыны. Лічыць яе ўтульным і зручным населеным пунктам, дзе можна жыць і працаваць. Тым больш што ўмовы дазваляюць – было б толькі жаданне.

Наталля ВАСЬКО.
Фота аўтара.